چکاچک

کارِ دلِ من از مِی و پیمانه گذشته

در سالِ نو از خانه و کاشانه گذشته

من در پِیِ مستیِ لب و آن نفسِ یار

کارم دگر از کار فتاد است و گذشته

حالا تو نکن قهر که من بر لبِ نازت

محـــتاج شدم کارِ دل از توبه گذشته

جوانی گذشت و بشد وقت من هم بها

بدادم به اندازه عمرِ خود من ز وقتم چِها

بشد حیف ،وقتم به نا اهلی و غصه ها

و حاصل ازان دوریم از خدا

خدایا چه سازم که جبران شود حاصلم

بفرما ز فضلت ز رحمت دری عایدم

امیدم نباشد بجز فضل بی انتهایت خدا

نکن نا امید از در خانه ات این گدا